ΙΣΤΟΡΙΑ

Η Ελληνική Επανάσταση και η Καποδιστριακή Περίοδος

Δεσποτόπουλος Α., «Η Ελληνική Επανάσταση και η Καποδιστριακή Περίοδος (1821-1832)»,

Ελληνική Ιστορία: Τουρκοκρατία και Ελληνική Επανάσταση, Η Καθημερινή, Αθήνα 2010, σ.100-103.

Τα πολεμικά γεγονότα του 1822 → Πρώτη πολιορκία Μεσολογγίου → Ιστορία

«Μέσα στη γενική σύγχυση ανέλαβε πρωτοβουλία και πάλι ο Κολοκοτρώνης και οργάνωσε το σχέδιο της άμυνας. Με την έγκριση και άλλων οπλαρχηγών, σε σύσκεψη που έγινε στον Αχλαδόκαμπο, στις 10 Ιουλίου, αποφασίστηκε να καταληφθούν επίκαιρα σημεία, ώστε να απομονωθεί ο Δράμαλης στην Αργολίδα, να καταληφθεί το κάστρο του Αργούς, ώστε να απασχοληθούν στο σημείο αυτό δυνάμεις του Δράμαλη και να αποκλειστούν οι δρόμοι εφοδιασμού τουρκικού στρατού με τροφές.

Ο Κολοκοτρώνης για μια ακόμη φορά δικαιώθηκε. Η πολιορκία του κάστρου του Αργούς από τον Δράμαλη κράτησε έως τις 23 Ιουλίου, όταν οι πολιορκημένοι Έλληνες κατόρθωσαν να διαφύγουν, ενώ στο μεταξύ οργανώθηκε η άμυνα σε άλλα σημεία. Ο Δράμαλης, μολονότι διαπίστωνε ότι ήταν αδύνατο να προχωρήσει στο εσωτερικό, επιχείρησε να παγιδεύσει τους Έλληνες με παραπλανητικές κινήσεις των δυνάμεων του. Ο Κολοκοτρώνης, που αντιλήφθηκε τις προθέσεις του Τούρκου στρατάρχη, κατέλαβε επίκαιρες θέσεις και στις 26 Ιουλίου στα Δερβενάκια, όπου βρισκόταν το μεγαλύτερο μέρος της τουρκικής στρατιάς, ο Δράμαλης είδε τη δύναμή του να αποδεκατίζεται: από τη διασταύρωση ειδήσεων, απομνημονευμάτων και εγγράφων οι Τούρκοι νεκροί και τραυματίες υπολογίζονταν σε 2.500-3.000.

Ο Δράμαλης, που κατόρθωσε με πολλή δυσκολία να διαφύγει στην Κόρινθο, αποκλείστηκε και εκεί από τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους οπλαρχηγούς και η προσπάθειά του να ανασυντάξει το στρατό του και να κατευθυνθεί στο Κιάτο ή να ανοίξει πέρασμα στα στενά της Μεγαρίδας απέτυχε. Στα τέλη Οκτωβρίου (ή κατ' άλλους τον Νοέμβριο) πέθανε στην Κόρινθο, και τη διοίκηση των λειψάνων της στρατιάς του ανέλαβε ο Ντελή Αχμέτ. Έμμεση συνέπεια της ήττας του Δράμαλη υπήρξε και η κάμψη του ηθικού των πολιορκουμένων Τούρκων στα φρούρια του Ναυπλίου, γεγονός που συνέβαλε στην κατάληψή τους από τους Έλληνες στις 3 Νοεμβρίου.»