ΙΣΤΟΡΙΑ

ΗΡΩΕΣ του 1821 ΕΙΠΑΝ:

«Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος…

Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον

αφόρητον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν

την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα 

νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν

το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω 

τον Σταυρόν…».  (Αλέξανδρος Υψηλάντης)

«…Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε 
Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο 
σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να 
πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού»
(Γρηγόριος – Δικαίος Παπαφλέσσας)

«Όταν σηκώσαμεν την σημαίαν εναντίον 
της τυραγνίας ξέραμεν ότι είναι πολλοί 
αυτείνοι και μαχητικοί κι’ έχουν και κανόνια
 κι’ όλα τα μέσα. Εμείς σε ούλα είμαστε 
αδύνατοι. Όμως ο Θεός φυλάγει και τους 
αδύνατους, κι’ αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν 
δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας 
και πολεμούμεν όσο μπορούμε εναντίον της 
τυραγνίας κι’ ο Θεός βοηθός…»

«…Η τυραγνία των Τούρκων – την 
δοκιμάσαμε τόσα χρόνια – δεν 
υποφέρονταν πλέον. Και δι’ αυτήνη την τυραγνία, οπού 
δεν ορίζαμεν ούτε βιόν ούτε τιμή ούτε ζωή (ξέραμεν κι’ 
ότ’ ήμασταν ολίγοι και χωρίς τα’ αναγκαία του πολέμου) 
αποφασίσαμεν να σηκώσομεν άρματα εναντίον της τυραγνίας. 
Είτε θάνατος είτε λευτεριά».       (Στρατηγός Μακρυγιάννης)

«…Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός 
της ημετέρας Καθολικής και Αποστολικής 
Εκκλησίας, ορκίζομαι …να διαμείνω πιστός 
εις την Θρησκείαν μου και εις την Πατρίδα μου. 
Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέρα 
ρανίδα του αίματός μου υπέρ της Θρησκείας 
και της Πατρίδος μου. Να χύσω το αίμα 
μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της Θρησκείας 
μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν 
Χριστόν…».        (Ο όρκος των Ιερολοχιτών)

«Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε 
για την πίστι μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, 
για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας… 
Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να 
μας κάνει καλά…;». 

«Νέοι, πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, 
διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ 
ΠΙΣΤΕΩΣ και έπειτα υπέρ ΠΑΤΡΙΔΟΣ…»
«Ως μία βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία 
της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι 
προεστοί μας και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι
και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε 
εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση…».   
(Θ. Κολοκοτρώνης) 

«Ο Έφορος της Ελλάδος Θεός 
ενέπνευσεν εις τας καρδίας των 
εχθρών μας άκραν δειλίαν και φόβον. 
Ελπίζω δε εντός ολίγου, με την βοήθειαν 
του Τιμίου Σταυρού και των θεοπειθών της 
πατρίδος ευχών, να σας χαροποιήσω…». 
(Ανδρέας Μιαούλης)

«Μία δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία 
πριν φύγουμε από τα Ψαρά για την Χίο. 
Μία δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε…Αυτή 
η θεία δύναμις μου έδωσε θάρρος 
δια να φθάσω με το πυρπολικό 
μου στην Τουρκική Ναυαρχίδα…Οι 
Τούρκοι ήταν τόσοι ώστε εάν έπτυον 
επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως…
Εις το όνομα του Κυρίου φώναξα εκείνη τη 
στιγμή. Έκανα τον Σταυρό μου και πήδηξα 
στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα 
που τινάχθηκε στον αέρα και παρέσυρε στον 
θάνατο χιλιάδες Τούρκους…». (Κωνσταντίνος Κανάρης) 

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα
 κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο 
Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς… 
Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και 
γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου 
και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και 
τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το 
Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το 
εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο 
μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, 
ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά 
ανήψια του.

 – Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. 
Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. – Ας μη είναι κανείς 
αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια… 
Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα
 πάρη πίσω την υπογραφή του».   (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

«Το Ελληνικόν Έθνος, αφ’ ού 

υπέκυψεν εις τον βάρβαρον 

και σκληρότατον ζυγόν της 

Οθωμανικής τυραννίας, υστερήθη 

όχι μόνον την ελευθερίαν του, αλλά 

και παν είδος μαθήσεως…και ήτον 

ενδεχόμενον να εκλείψη διόλου από 

το Έθνος η Ελληνική γλώσσα, εάν 

δεν την διέσωζεν η Εκκλησία προς

 ήν οφείλεται και κατά τούτο ευγνωμοσύνη». 
(Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός)

«…Τούτο παρακαλώ να τους παραγγείλετε να πράττωσιν 
εις το εξής, παριστάνοντες εις αυτούς, ότι πολεμούν 
όχι μόνον υπέρ πατρίδος, αλλά και υπέρ πίστεως».

(Αδ. Κοραής προς Γ. Κουντουριώτην, 1824) 

«…Αχ, διά τους οικτιρμούς του Θεού, ο οποίος είναι 
όλος αγάπη, διά το όνομα της Πατρίδος, η οποία είναι 
όλη αρετή, ας καθαρίσωμεν την ψυχήν μας, και εις αυτήν
την ώραν του κινδύνου, από τον ρύπον της διχονοίας, 
ας θάψωμεν εις τον τάφον της λησμονησίας τα άγρια 
και ανόητα πάθη μας, ας πλύνωμεν τας μεμολυσμένας 
καρδίας εις το ιερόν λουτρόν της αγάπης, ο πατριωτισμός 
ας λαμπρύνη, εις το εξής τον θολωμένον νουν μας, 
η ειλικρίνεια ας βασιλεύση εις την καρδίαν μας, 
η αγάπη κα η σύμπνοια ας προπορεύωνται, ως νεφέλη 
πυρός, όλων των βουλών μας και όλων των έργων μας».  
(Σπ. Τρικούπης) 

«Κι’ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. 
Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, 
στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυό μου μάτια. Ότι αν 
είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει,
 αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός 
θανά είμαι. Ότι σ΄αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπό να 
πάγω αλλού».             (Ιω. Μακρυγιάννης) 

«ΧΩΡΙΣ αρετή και θρησκεία δεν σχηματίζεται κοινωνία,
 ούτε βασίλειον».                  (Στρατηγός Μακρυγιάννης) 


«Η Ιστορία και το μέλλον της Ελλάδος στηρίζονται 
πάνω σε τρεις λέξεις: Θρησκεία, Ελευθερία, Πατρίς».
 (Παλαιών Πατρών Γερμανός) 

«Εγώ, η φαμίλια μου, τα’ άρματά μου, ό,τι έχω είναι
 για την Ελλάδα».   
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

http://adontes.blogspot.gr/2014/03/1821_25.html